Archiwum autora: Almanka

O Almanka

Gotuję bo muszę, piekę bo lubię, przetwarzam bo ilość słoików i butelek na półkach daje mi "kopa" do zrobienia następnych, a kocham.... z rzeczy przyziemnych - Kocham mój ogród !!!

Sernik „Szachownica”

Opublikowany przez
Odpowiedz

Dobrze smakuje, a jeszcze lepiej wygląda! Patrząc na to ciasto w przekroju, wydaje się rzeczą niemożliwą wprost takie ułożenie ciasta i sera, aby powstała „kratka”. A jednak …..
I jak się zaraz okaże, nie jest to zbyt skomplikowane.

Biszkopt

6 jaj
1 szklanka cukru
1 szklanka mąki /z czubkiem/
8 łyżek zimnej wody
3 łyżki kakao
1 łyżka proszku do pieczenia

Ser

1-1,30 kg sera zmielonego
8 jaj
30 dkg cukru pudru
2 łyżki budyniu śmietankowego
3/4 kostki masła
1 cukier waniliowy
aromat cytrynowy
ew. rodzynki

Wykonanie

Białka ubić, dodać cukier, ubić, dodawać po 1 żółtku i po 1 łyżce wody i dalej ubijać. Na koniec dodać mąkę, kakao i proszek /przesiane razem/ i już tylko wymieszać.
Ciasto wylać na blaszkę i upiec /30 min./.

Wszystkie składniki sera /z jajek same żółtka/ utrzeć, dodać pianę z białek

Upieczony biszkopt pokroić wzdłuż na 7 pasków. Na dno blaszki wyłożyć 4 paski / w odstępach/, a odstępy między nimi wypełnić masą serową. Teraz wyłożyć pozostałe 3 paski biszkoptu – kłaść je w miejsca, gdzie w poprzedniej warstwie był ser /położyć je na paskach serowych/ i znowu wolne miejsca wypełnić masą serową.
Zapiec jeszcze przez ok. 30-40 min. Po upieczeniu polać polewą czekoladową.

 

Sernik „Rosa”

Opublikowany przez
3

Ten sernik ma bardzo wiele nazw, ale zawsze jest to jakaś „rosa” lub czyjeś tam „łzy”. Tak czy inaczej, nazwa bierze się stąd, że ubitą pianę wykładamy na upieczony już prawie, gorący sernik, po czym jeszcze chwilę pieczemy. Powoduje to, że ciasto wygląda tak, jak trawa wczesnym porankiem, czyli jest pokryte rosą /albo łezkami jak kto woli/.
Wygląda to dość ciekawie, a do tego sernik jest smaczny. Był czas, że był on wprost hitem cukierniczym i wszystkie panie go piekły.

senik Rosa

Ciasto

30 dkg mąki
10 dkg cukru
10 dkg margaryny
1 łyżka smalcu
1 całe jajko i 2 żółtka
2 łyżeczki proszku do pieczenia
senik Rosa

Ser

1,20 kg sera
2 jajka całe i 4 żółtka
1 szklanka + 2 łyżki cukru pudru
1/2 szklanki oleju
3 szklanki mleka
1 budyń śmietankowy /duży/
1 łyżka mąki ziemniaczanej /czubata/
zapach pomarańczowy i cytrynowy
sok z cytryny

Piana

6 białek
1 szklanka cukru pudru

senik Rosa

Wykonanie

Zagnieść ciasto, dobrze schłodzić w lodówce, po czym rozwałkować i wyłożyć dno blaszki.

Ser zmielić, utrzeć dodając jaja, żółtka i cukier. Mleko wymieszać z budyniem, stopniowo wlewać do sera i ucierać.Dodać olej, zapach i jeszcze chwilę ucierać. Wyłożyć na ciasto i piec ok. 50 min. w temp.160-170 st.C.
Po tym czasie sernik wyjąć,na gorący  wyłożyć ubitą wcześniej pianę i ponownie włożyć do piekarnika, piec jeszcze 15-20 min. w temp. 140-150 st.C.

Dodatki do zup

Opublikowany przez
Odpowiedz

1/ lane ciasto /kluseczki/
na każde rozbite uprzednio 1 jajko dać 2 czubate łyżki mąki, dokładnie wymieszać, a następnie wlewać cienką strużką na gotującą się zupę/rosół/wywar, nie mieszać, gotować 2-3 min.
Można też na garnku postawić durszlak /ale tak, by nie dotykał gotującej się wody/, wlać ciasto i przecierać delikatnie silikonową łopatką wprost do wrzątku.
Porcja jednorazowa – 2 jaja i 4 czubate łyżki mąki /ok. 7 łyżek płaskich/

2/ kluseczki z naleśników
gdy zostają nam naleśniki, których nie wykorzystaliśmy, należy je zrolować i pokroić w cienki „makaronik” – dobry dodatek do zupy pomidorowej.

3/ zacierka
na 1 jajko
8 dkg mąki
Zagnieść mąkę z jajkiem,  zetrzeć do ugotowanej już zupy na tarce o dużych oczkach i gotować jeszcze 5 minut.

4/ grzanki

a/ z patelni
8 kromek chleba toastowego
oliwa z oliwek lub olej
1-2 ząbki czosnku
natka pietruszki
Chleb tostowy kroimy w kosteczkę, wrzucamy na rozgrzaną oliwę, podsmażamy na złoty kolor. Teraz dodajemy 1-2 posiekane ząbki czosnku i poszatkowaną natkę pietruszki. Grzanki wkładamy bezpośrednio do zupy już na talerzu.
Grzanki można też zrobić z całych kromek bułki/chleba, bez uprzedniego krojenia w kostkę.

b/ z piekarnika 
chleb zwykły lub tostowy, bułka /najlepiej suchy/
przyprawy wg uznania np. granulowany czosnek, zioła prowansalskie, szczypta soli, papryka ostra i słodka, kurkuma. suszony koperek, pietruszka,
olej/oliwa
Chleb pokroić w kostkę, wrzucić do dużej miski lub szczelnego worka, obsypać przyprawami i skropić kilkoma łyżkami oleju, wymieszać.
Wysypać wszystko na blachę z piekarnika wyłożoną papierem do pieczenia i piec w piekarniku nagrzanym do 180 st.C + termoobieg około 10-15 minut, aż uzyskają złoty kolor.
Przechowujemy w szczelnie zamkniętym słoiku.
Można je przechowywać nawet przez kilka miesięcy. Ważne, żeby trzymać je w suchym pojemniku.

5/ kluseczki z mąki i kaszy manny
4 łyżki mąki
6 łyżek kaszy manny
2 łyżki posiekanej natki pietruszki lub koperku
2 jajka
sól i pieprz do smaku
Wymieszać dokładnie kaszę manną, mąkę, jajka,  natkę, sól i pieprz.
Za pomocą łyżeczki moczonej w gorącym płynie formować małe kluseczki i kłaść na gorący wywar.  Gotować około 10  minut do momentu kiedy kluski będą miękkie.

6/ kluseczki z samej kaszy manny
1 szklanka kaszy manny
2 jajka
2 łyżki płaskie miękkiego masła
1/2 szklanki kwaśnej gęstej śmietany 18%
odrobinka soli
3 płaskie łyżki posiekanego koperku lub natki pietruszki
Roztrzepać jajka, dodać masło, dobrze rozetrzeć. Cały czas mieszając wsypywać kaszę manną, wlać śmietanę, dodać koperek, troszkę posolić i wymieszać. Odstawić na kilka minut, aby kasza napęczniała.
Na gotującą, lekko osoloną wodę, kładziemy kluseczki (wielkość wg uznania) łyżką  moczoną w gotującej wodzie, gotować ok. 7-8 minut od wypłynięcia, na wolnym ogniu.

7/ kostka z kaszy manny
½ litra wody
sól do smaku
1 czubata szklanka kaszy manny / szklanka = 250 ml/
Zagotować wodę, dodać  do smaku sól, gdy woda się powoli gotuje wsypywać jednym ciągiem kasze manną, energicznie mieszać łyżką lub trzepaczką.
Rozłożyć płaskie obiadowe talerze, przepłukane zimną wodą, wyłożyć po trochu kaszy na środek, moczyć łyżkę w zimnej wodzie i rozprowadzać kaszę po talerzu. Odstawić do wystudzenia.
Maczając nóż w gorącej wodzie, kroić ukośne romby.
Ułożyć na głębokim talerzu i zalać zupą/rosołem.

 

 

Surówka z kapusty kiszonej i buraków

Opublikowany przez
1

Czy nie fajnie czasem coś odmienić w naszym menu? Podać coś nie aż tak tradycyjnego jak zwykle? Albo też wykorzystać końcówkę jakichś produktów, z których osobno nic nie da się zrobić, bo ich po prostu za mało dla kilku osób? Ale jak się je połączy to wyjdzie już całkiem spora salaterka, a do tego jakież zaskoczenie może wzbudzić wśród biesiadujących! Taka właśnie jest ta surówka!

Składniki

50 dag kiszonej kapusty / 1 woreczek /
3-4 ugotowane lub upieczone buraki
1 cebula
1 jabłko /opcjonalnie/
natka  pietruszki lub koperek
2-3 łyżki oliwy/oleju
sól, pieprz, cukier do smaku

Wykonanie

Buraki ugotować, zetrzeć na tarce o grubych oczkach. Podobnie zetrzeć jabłko razem ze skórką, jeśli tą wersję wybierzemy.
Kapustę dobrze  odcisnąć, drobno  pokroić. Cebulę również pokroić w  kostkę. lub w piórka.
Wszystko razem wymieszać, doprawić solą, pieprzem, odrobiną cukru i oliwą. Gdy się przegryzie, posypać pokrojoną drobno natką pietruszki lub koperkiem.

Sałatka z ogórka kiszonego i cebuli

Opublikowany przez
Odpowiedz

Sałatka podawana ongiś w stołówce zakładowej, a ponieważ bardzo mi smakowała, musiałam „rozebrać ją” ją na talerzu na czynniki pierwsze, a potem odtworzyć we własnej kuchni. Jest bardzo dobra, szybka do zrobienia, no i w końcu jest to coś innego, niż rzucony na talerz ….. tak po prostu …. ogórek kiszony…..
surówka z kiszonego ogórka i cebuli

Składniki

5-6 średnich ogórków kiszonych
1 cebula /biała/
sól, pieprz /ziołowy/, cukier lub miód, olej
natka pietruszki
opcjonalnie 1 łyżeczka musztardy stołowej lub miodowej
w wersji bardziej wyszukanej – 2-3 łyżki kukurydzy konserwowej, zaś cebulę dać białą i czerwoną.
tu z dodatkiem kukurydzy surówka z ogórka kiszonego

Wykonanie

Ogórki pokroić na szatkownicy ukosem /tak, aby powierzchnia plasterków była jak największa/, cebulę pokroić w piórka. Połączyć oba składniki, dodać oleju, dość sporo pieprzu, cukru i ew. soli do smaku. Wymieszać i pozostawić na pół godziny do „przegryzienia”. Przed podaniem posypać pokrojoną natką pietruszki.
surówka z ogórków kiszonych

Zrazy mielone w sosie grzybowym

Opublikowany przez
Odpowiedz

To jedno z dań, które można wyczarować z mięsa mielonego. Ja kupiłam właśnie ładny kawałek łopatki, część zużyłam na zrobienie lazanii bez lazanii /zamiast płatów makaronu „lazania”, użyłam zwykłego makaronu „świderki”/ , a część wykorzystałam do przygotowania klopsików. Z niżej podanych proporcji mam 16 klopsików, a więc co najmniej 2 następne obiady „z głowy”. I o to chodzi jak zawsze powtarzam – zrobić, a się nie narobić.

zrazy mielone w sosie grzybowym

Składniki
ok. 0,7 kg  mięsa wieprzowego /łopatka/
1 cebula
3 ząbki czosnku
1 namoczona bułka lub kawałek chleba
1 jajko
sól, pieprz, kminek mielony
mąka do obtaczania

kilka suszonych grzybów
kostka grzybowa /bulionowa/
piętka ciemnego, razowego chleba /zagęszcza sos i znakomicie poprawia smak/
liść laurowy, ziele angielskie

Wykonanie

Mięso, cebulę, czosnek i odciśniętą bułkę zmielić w maszynce do mięsa. Dodać jajko, sól, pieprz, kminek,  dobrze wyrobić masę.
Formować w mokrych dłoniach owalne klopsiki, obtaczać w mące i smażyć ze wszystkich stron na rozgrzanym oleju. Układać je w rondlu, dodać liść laurowy, ziele angielskie, pokruszoną kostkę grzybową,rozdrobnione trochę grzyby suszone i piętkę chleba, a następnie zalać to gorącą wodą, tak aby klopsiki były przykryte. Dusić pod przykryciem ok. 30 min następnie odkryć i dusić jeszcze 15-20 min. w celu odparowania nadmiaru wody z sosu. W razie potrzeby sos dodatkowo zagęścić mąką.
Serwować z kaszą gryczaną lub ziemniakami, z dodatkiem ogórka kiszonego i ćwikły.

Rosół

Opublikowany przez
Odpowiedz

Rosół, ulubione danie dzieci, ale też dorosłych. Często podawany jako I danie na wszelkiego rodzaju przyjęciach, ale cieszy się też powodzeniem jako składnik menu świątecznego czy nawet niedzielnego.
Dodatkową zaletą rosołu jest to, że może być bazą do przygotowania innych zup, w związku z czym w jeden dzień może być rosół, w drugim na jego bazie barszczyk czerwony, a w trzecim – pomidorowa. Także mięso i warzywa pozostałe po ugotowaniu można wykorzystać w różny sposób  np. jako farsz do pierogów, krokietów, lub do przygotowania galaretki lub jakiejś sałatki.
rosół

Składniki

w wersji bogatej
1/2 kury rosołowej
kawałek wołowego rosołowego z kością /np. szponder/

w wersji oszczędnej
1 korpus z kurczaka
3 skrzydełka
2 udka

pozostałe dla obu wersji
4 cienkie, długie marchewki
1 pietruszka
1 mały lub 1/2 dużego selera
1 cebula
1 gałązka lubczyka
2-3 liście z łodygą selera
natka z pietruszki

Wykonanie

Przy gotowaniu rosołu ważne są dwie zasady:
1/ należy go gotować bardzo długo, ok. 3 godz. na bardzo wolnym ogniu, nie ma wrzeć,     ma tylko „mrugać”
2/ zarówno mięso jak i  warzywa zalewamy zimną wodą – wtedy wszystkie smaki oddadzą do rosołu, a w razie dużego ubytku wody w trakcie gotowania, uzupełnić płyn również dodatkiem zimnej wody

Mięso dokładnie umyć, warzywa /z wyjątkiem cebuli/ oczyścić i umyć, włożyć wszystko do garnka, zalać zimną wodą z odrobiną soli i zacząć powoli gotować. W trakcie gotowania zacznie ścinać się białko i będą tworzyć się tzw. szumowiny. Można je zbierać i usuwać, bądź też pozostawić- z czasem ulegną one rozpuszczeniu. Po ok. 2 godz. dodać cebulę – albo całą w łupince, albo też obraną, przekrojoną na pół i opieczoną nad gazem lub na suchej, teflonowej patelni. Gotować dalej, w razie potrzeby  uzupełniać płyn zimną wodą   /nie za dużo/. Pod koniec gotowania dodać nać  lubczyka i selera razem z łodygami, gotować jeszcze ok.10 min. Rosół przecedzić – oddzielić od warzyw i mięsa. Do czystego rosołu dodać drobno pokrojoną natkę pietruszki. Podawać z makaronem typu nitki.

Dzień Babci, Dzień Dziadka

Opublikowany przez
Odpowiedz

Kiedy się już „dorośnie” do roli babci, całkiem przyjemnie jest świętować Dzień Babci!
No bo fajnie jest, kiedy wnuczęta przychodzą, przynoszą laurki, składają życzenia….. Albo chcą coś życzyć, a nagle „tracą głos”, może to respekt wobec siwej głowy, może jakiś wstyd?
A co tam……  W sumie nieważne….. A te piękne karteczki, z odręcznymi rysunkami, które przynosi listonosz…. no cudo, cudo…… jakie słodkie….. a te kulfoniki stawiane niezdarnie, jakież to  urocze……. rozkleiłam się zupełnie, roztopiłam jak tafla lodu i zaraz popłynę …..

Zaczęłam się zastanawiać – skąd to święto się wzięło? od kiedy jest? jakoś  nie pamiętam, aby dawniej też było. Zmuszona, pogrzebałam nieco…….

wg Wikipedii – „Pomysł powstania święta w Polsce pojawił się w tygodniku „Kobieta i Życie” w 1964 roku. Już rok później święto to zaczął popularyzować „Express Poznański”. W roku 1966 również „Express Wieczorny” ogłosił dzień 21 stycznia „dniem babci”. Później powstała również tradycja obchodzenia Dnia Dziadka.”

A jednak……. bo już myślałam, że mam krótką pamięć.
Ale pamiętam problem z „brakiem babci”, kiedy córka poszła do przedszkola i po raz pierwszy przyszło jej świętować ten dzień. Jako, że tak się nieszczęśliwie złożyło, że obie Babcie już nie żyły /dzieci nigdy nie poznały kto to tak naprawdę jest „babcia”/, kiedy nadszedł ten dzień, powstał nie lada problem – skąd wziąć babcię? jak wytłumaczyć 3-letniemu  dziecku, że nie każdy ma to szczęście, żeby mieć babcię?
Rozterek, pretensji i żalu było co niemiara, w końcu chrzestna postanowiła – przyjdzie jej mama, czyli jak to nazwać……. babcia chrzestna?
No i przybyła, ku zadowoleniu 3-latki, a i sama chyba też była zadowolona, wszak tak naprawdę babcią jeszcze nie była. Ale to się zdarzyło tylko raz. Potem już moje dzieci zrozumiały, że nie każdy może mieć  i  ma babcię, że niektóre babcie świętują i patrzą, ale tam, z góry, i ważne jest, aby w tym dniu dobrze się bawić, a to babcie ucieszy najbardziej, bez względu na to, czy są obecne w przedszkolu, czy są bardzo daleko, czy też bardzo „wysoko”.

A wnuczętom…….należy życzyć, aby jak najdłużej miały beztroskie dzieciństwo, były zawsze radosne, szczęśliwe i uśmiechnięte, no i żeby jak najdłużej miały dla kogo robić laurki
.
Kochane Wnuczki , Wasze babcie i dziadkowie bardzo Was kochają i są z Was dumni, bez względu na to, gdzie przebywają.

Krupnik

Opublikowany przez
Odpowiedz

Bardzo lubię krupniczek, pod warunkiem, że do jego ugotowania mogę użyć  trochę świeżej zieleniny. Nieodzowny jest tu wg mnie lubczyk, ale też  uwielbiam dodatek zielonej cebulki. Taki krupnik pachnie wiosną i moim ogródkiem. No i smakuje wyśmienicie. A jeśli jest ugotowany na kości schabowej, to nie wymaga już nawet dodatkowego zabielania śmietaną.
krupnik

Składniki

kość od schabu wieprzowego
2 marchewki
1 pietruszka
kawałek selera
kawałek pora
5-6 ziemniaków
gałązka lubczyku /maggi/
gałązka natki selera
natka z pietruszki
szczypior zielony z cebuli
kilka grzybków suszonych /4-5 szt /
sól, pieprz
liść laurowy, ziele angielskie
kasza jęczmienna /średnia/ – liczę łyżkę na każdy talerz zupy

Grzyby połamać i namoczyć w wodzie.
Kość zalać wodą /ok. 3 l/, gotować na średnim ogniu, zbierając tzw. szumowiny.
Po ugotowaniu kości, wyciągnąć ją  i obrać z mięsa.
Teraz do garnka dać liść laurowy, ziele angielskie, starte jarzyny, obrane mięso oraz grzyby wraz z wodą, w której się moczyły. Gotować 30 min. po czym dodać pokrojone w kostkę ziemniaki, a gdy całość ponownie się zagotuje, dodać kaszę, lubczyk, zieloną cebulkę pokrojoną w ok. 1 cm kawałeczki, doprawić do smaku i jeszcze chwile gotować – aż wszytko będzie miękkie.
Krupnik posypać natką pietruszki.

Zupa ogórkowa

Opublikowany przez
Odpowiedz

Zupa pyszna, o lekko kwaskowym smaku, przez co chętnie zjadana i przez dorosłych i przez dzieci. A jeśli jeszcze zrobimy ją z ogórków z własnej spiżarni, to po prostu palce lizać. Można ją przyrządzić z ryżem, bądź też nie, wtedy dodaję więcej ziemniaków, bo to one będą jej zagęstnikiem.
Ilekroć zabieram się do jej gotowania, przypomina mi się zawsze taka oto historyjka, której zresztą byłam świadkiem.
Sąsiadka /mieszkała obok mojego domu rodzinnego/ miała brata, który mieszkał samotnie, był bowiem dożywotnim kawalerem. Wobec tego ona często zapraszała go na jakiś ciepły posiłek, choćby talerz zupy. Zawsze pytał – a jaka dziś zupa, bo ogórkowej nie jadam. Jeśli akurat była właśnie ogórkowa, odmawiał jej zjedzenia. Aż pewnego razu nie miała mu nic innego do zaproponowania, oprócz ogórkowej, uciekła się więc do małego kłamstewka i na pytanie jaka zupa, odpowiedziała ze stoickim spokojem – a taka jarzynowa. Dostał więc talerz zupy i zaczął jeść. Wszyscy kątem oka obserwowaliśmy co się dalej wydarzy, ale nic, zajada aż mu się uszy trzęsą. Kiedy pochłonął już całą zawartość talerza, mówi : Staszka, tak dobrej zupy jeszcze w życiu nie jadłem, dostałbym  repetę? Ależ oczywiście…… Spałaszował drugi talerz zupy, podziękował, a wtedy ona pyta – a wiesz jaką zupę jadłeś? To była ogórkowa!
Cooo? jak mogłaś mnie oszukać, przecież wiesz, że nie lubię ogórkowej!
Biedak, nigdy wcześniej jej nie próbował, ale na wszelki wypadek założył, że jej nie lubi i tego się całe życie trzymał.
Nie jestem pewna, ale coś mi się wydaje, że jeden z moich synów też w ten sam sposób     ” nie lubił ogórkowej”

zupa ogórkowa

Składniki

2 skrzydełka lub kawałek korpusu z kurczaka
6-7 ziemniaków + torebka ryżu lub dodatkowo 2 ziemniaki
2 marchewki
1 mała pietruszka
kawałek selera
1 cebula
6-7 ogórków kiszonych
1 szklanka soku z ogórków kiszonych
5 łyżek gęstej śmietany 18%
1 łyżka mąki pszennej
1 liść laurowy
3 ziarenka ziela angielskiego
2 ząbki czosnku
1 łyżka Veget
majeranek
pieprz
cukier
koperek lub natka pietruszki

Wykonanie

Do garnka wlewamy ok 3 l wody, dodajemy skrzydełka/korpus, listek i ziele angielskie  i gotujemy do miękkości.
Wyjmujemy mięso i wrzucamy 6-7 ziemniaków pokrojonych w kostkę, a 2 wrzucamy w całości.

Marchew, pietruszkę i seler ścieramy na dużych oczkach i dodajemy do zupy. Cebulę kroimy w kosteczkę i również wrzucamy do zupy. Dodajemy Vegetę i czosnek. Gotujemy całość do miękkości.

Dwa całe ziemniaki i trochę warzyw wyjmujemy, rozgniatamy widelcem i wrzucamy z powrotem do zupy.
Ogórki trzemy na tarce, podsmażamy na rozgrzanym maśle i wrzucamy do zupy /można je obrać, ale nie jest to konieczne, chyba, że zupę będą jadły małe dzieci/. Dodajemy ok 1 łyżki majeranku oraz przeciśnięty czosnek.
Gotujemy ok. 10 min.
Teraz mieszamy 1/2 szklanki soku z ogórków z mąką i śmietaną i wlewamy do zupy. Gotuje ok 5 min.
Doprawiamy do smaku solą, cukrem, pieprzem, a także sokiem z ogórków, gdy zupa za mało kwaśna /mamy w zapasie jeszcze 1/2 szklanki soku/.
Całość posypujemy dużą ilością koperku lub natki pietruszki.

*)Jeśli zupa będzie z dodatkiem ryżu, dodajemy tylko 6-7 ziemniaków, pokrojonych w kostkę oraz ryż przepłukany zimną wodą.
**)możemy użyć gotowych ogórków na zupę – patrz tutaj