Deszcz pada, zimno, wiosna gdzieś pobłądziła. Za wcześnie na pieczenie bab i mazurków, więc żeby nie wypaść ze świątecznego rytmu, wpadłam w „pierogowy szał”. Aż wierzyć mi się nie chce, że to ja w tej kuchni, którą zresztą zamieniłam dziś prawie w fabrykę pierogów. Istne szaleństwo wprost. W sumie zrobiłam ok. 190-200 szt.
A co? jak szaleć to szaleć!
Są klasyczne czyli pierogi ruskie /tych najwięcej/, są pierogi z mięsem, ale jest też nowość – pierogi z ziemniakami i żółtym serem.
Takich jeszcze nigdy dotąd nie jadłam, ba, nawet nigdy się z taką wersją nie spotkałam.
Aż tu nagle…ujrzałam, zapisałam i zrobiłam. Ciasto oczywiście moje, sprawdzone, zaś farsz „odgapiony”.
Smakują wybornie wg mnie i są takie inne, o ciekawym smaku.
I koniecznie muszą być okraszone masłem z cebulką.
A pierogi te wypatrzyłam tutaj.

Ciasto

0,5 kg mąki tortowej / 3 szklanki/
1 szklanka gorącej wody /dobrze jest zmieszać z mlekiem, nawet pół na pół/
1 łyżka oleju/masła
½ łyżeczki soli

Farsz

400 gram ugotowanych, dobrze potłuczonych ziemniaków
200 gram drobno startego sera żółtego
2 średnie cebule
sól, pieprz

Wykonanie

Mąkę przesiać do garnka, zrobić dołek na środku, dać sól i olej/masło, wlewać gorącą wodę /wodę z mlekiem/, wymieszać łyżką. Gdy troszkę ostygnie wyrobić ciasto za pomocą rąk. Można też zrobić to ciasto przy użyciu malaksera /ja tak robię/, wtedy jednak gorącą wodę wlewać cienkim strumieniem /malakser cały czas pracuje/.
Naczynie przykryć mokrą ścierką lub folią i odstawić ciasto na chwilę, aby odpoczęło.

Ziemniaki dokładnie wymieszać z serem, przysmażoną na złoto cebulką i przyprawami /farsz ma być pikantny/.
Ciasto wałkować dość cienko, wykrawać szklanką kółka, nakładać farsz i lepić pierogi. Gotować do wypłynięcia jak wszystkie inne pierogi.
Podawać gorące okraszone masłem z przysmażoną cebulką.